شوراي انتخاباتي ونزوئلا اعلام کرد که «نيکلاس مادورو»، پيروز انتخابات رياست‌جمهوري ونزوئلا شده است.شبکه «فرانس 24» در اين خصوص گزارش کرد، با اين‌حال، «هنري فالکون» نامزد مخالفان و رقيب اصلي مادورو در اين انتخابات خواستار تجديد انتخابات شده است و مدعي است که انتخابات برگزار شده رياست‌جمهوري فاقد هرگونه «مشروعيت» است. خبرگزاري روسي اسپوتنيک نيز در اين خصوص گزارش کرد که بر طبق اولين آمار و ارقام رسمي، مادورو که رئيس‌جمهور فعلي ونزوئلا است موفق شد بار ديگر در انتخابات رياست‌جمهوري کشورش پيروز شود.آمار و ارقام نشان مي‌دهد که ميزان مشارکت در انتخابات رياست‌جمهوري ونزوئلا، 46/01 درصد بوده است.ونزوئلا اخيرا  انتخابات رياست‌جمهوري برگزار کرد و چهار نامزد براي احراز سمت رياست‌جمهوري اين کشور با يکديگر به رقابت پرداختند.  فالکون اعلام کرد که نتايج انتخابات رياست‌جمهوري ونزوئلا را به واسطه نقض‌هاي زيادي که در آن صورت گرفته، به رسميت نمي‌شناسد.بنا به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، مقامات انتخاباتي ونزوئلا مي‌گويند که نيکلاس مادورو رهبر سوسياليست اين کشور براي دومين بار به‌عنوان رئيس‌جمهور کشورش برگزيده شد و قرار است به مدت 6 سال ديگر در اين حوزه فعاليت کند.شوراي انتخابات ملي ونزوئلا اعلام کرد که با شمارش تقريباً 93 درصد آراء انتخاباتي، مادورو موفق شد 68 درصد از آراء انتخابات را به خود اختصاص دهد و رقيب خود يعني فالکون را تقريباً با اختلاف 40 درصد شکست دهد.

فرزان شهيدي           ( قسمت اول ) 
انتخابات سراسري عراق از ساعت ۷ صبح شنبه ۲۲ ارديبهشت در مناطق مختلف اين کشور و با تدابير امنيتي شديد آغاز شد و شامگاه همان روز به پايان رسيد. مجلس عراق ۳۲۹ کرسي دارد و در انتخابات اخير حدود هفت‌ هزار نامزد در قالب 27 ائتلاف يا چهره هاي مستقل، براي دستيابي به اين کرسي‌ ها با هم رقابت کردند.
نتايج اين انتخابات تا حدي غيرمنتظره بود. ليست مقتدي صدر تحت عنوان «سائرون» بيشترين آرا و کرسي ‌هاي پارلمان را به خود اختصاص داد. پس از آن به ترتيب ائتلاف «الفتح» به رهبري هادي العامري و ائتلاف «النصر» به رياست حيدر العبادي نخست وزير اين کشور، بيشترين آرا را کسب کردند. حيدر العبادي خواستار احترام به نتايج انتخابات شد و آمادگي‌ خود را براي ائتلاف با برندگان انتخابات اعلام کرد.
ميزان مشارکت عراقي ها در انتخابات اخير نسبت به انتخابات سال هاي پيش کاهش چشم گيري داشت. در اين انتخابات تنها ۴۴/۵۲ درصد از واجدان شرايط به پاي صندوق‌هاي راي رفتند. در انتخابات ‌هاي برگزار شده بعد از سقوط صدام حسين در سال ۲۰۰۳ ميزان مشارکت کمتر از ۶۰ درصد نبوده است.
رايزني ميان گروه هاي راه يافته به مجلس درباره تشکيل دولت جديد آغاز شده و عراق مي رود تا پس از پشت سر گذاردن دوراني پرالتهاب، دوره جديدي را آغاز کند که براي عراقي ها نويدبخش آرامش و پيشرفت باشد.
اهميت انتخابات پارلماني
انتخابات پارلماني در عراق از اهميت و ويژگي هاي خاصي برخوردار است. از يک طرف مطابق قانون اساسي، ساختار سياسي عراق بر اساس نظام پارلماني تعريف شده است؛ بدين معنا که رئيس جمهور و نخست وزير با اکثريت آراي اعضاي پارلمان براي مدت چهار سال انتخاب مي شوند.
معادله قدرت در عراق با توجه به وزن هر طائفه در اين کشور تقريبا مسجل شده و در تقسيم قوا به نوعي توافق نانوشته دست يافته اند. در اين معادله، نخست وزيري (با اختيارات بالاي اجرايي) متعلق به شيعيان، رياست جمهوري (به عنوان منصب تشريفاتي) از آن کردها و رياست مجلس (سکانداري قوه مقننه) سهم اهل سنت است.
از طرفي به لحاظ زماني، انتخابات زماني انجام شد که عراق نبرد سه ساله با داعش را به پايان رسانده و امنيت نسبي در اين کشور حاکم شده است. با اين حال تبعات جنگ همچون آوارگان، خرابي ها و شکاف قومي و طائفه اي همچنان بر سر اين سرزمين سايه افکنده است. جدايي طلبي و برگزاري همه پرسي استقلال کردها در سال گذشته نيز بر اين شکاف‌ها افزوده است.
ائتلاف هاي انتخاباتي
شيعيان: از ويژگي هاي اين دور از انتخابات عراق، تعدد و تکثر ائتلاف هاي سياسي بود. تنها در ميان شيعيان چندين ائتلاف شکل گرفته است. ائتلاف «النصر» به رياست حيدر العبادي نخست وزير يکي از مهمترين مدعيان انتخاباتي در ميان گروه‌هاي شيعي بود. ائتلاف النصر شامل برخي شخصيت‌هاي مستقل و جريان هاي سياسي مانند فراکسيون «عطا» به رهبري فالح الفياض، رئيس حشدالشعبي، و فراکسيون «نينوي» به رهبري خالد العبيدي، وزير اسبق دفاع، بود. 
ائتلاف «الفتح» به رهبري هادي العامري نيز ديگر رقيب مدعي شيعه بود. اين ائتلاف متشکل از سازمان بدر، مجلس اعلي، عصائب اهل الحق، کتائب حزب الله، جندالامام و برخي احزاب کوچک بود. البته جريان الفتح ابتدا در ائتلاف العبادي قرار داشت، اما به دلايلي از آن جدا شد.  
جريان «حکمت ملي» نيز با رويکرد ملي و جوانگرايي به رهبري سيد عمار حکيم مدت ها پيش از مجلس اعلاي عراق منشعب شده و وارد معرکه انتخاباتي شد. جريان «دولت قانون» به رهبري نوري المالکي نخست وزير سابق از ديگر جريانات شيعي در انتخابات بود و بالاخره مقتدي صدر به حمايت از جنبش «سائرون» پرداخت که ترکيبي از حزب «الاستقامه» (جريان صدر) و احزاب مدني و لاييک و کمونيستي بود. صدر که با جريانات سنتي شيعي از جمله نصر و دولت قانون زاويه پيدا کرده، اعلام کرده است براي نجات کشور و مبارزه با فساد، افراد تکنوکرات را براي اداره کشور ترجيح مي دهد.
تشتت در ميان شيعيان هر چند چالش ها و نگراني هايي را در بر داشت، اما در عين حال موجب ايجاد فضاي رقابتي در عرصه انتخابات شده و اين اميد وجود دارد که پس از انتخابات، گروه‌هاي رقيب براي تشکيل دولت مقتدر شيعي متحد شوند.
اهل سنت: اهل سنت نيز که به دو دسته افراطي و معتدل تقسيم شده اند در دو تشکل مهم «القرار العراقي» به زعامت اسامه النجيفي و «الوطنيه» به رهبري اياد علاوي تجمع يافته و تلاش زيادي کردند تا آراي توده هاي سني را به خود جذب کنند. جريان افراطي سني، مورد حمايت کشورهاي منطقه به ويژه عربستان سعودي قرار دارد. سعودي ها سعي زيادي داشتند با کمک هاي سياسي و مالي، احزاب مورد حمايتشان به حداکثر کرسي هاي پارلمان دست يابند.
کردها: دو حزب سنتي کردستان يعني حزب دموکرات متعلق به جريان مسعود بارزاني و اتحاديه ميهني با رهبري جريان طالباني در راس ليست  کردها قرار داشتند. در کنار آن جريان‌هاي ديگري از جمله ائتلاف براي دموکراسي به رهبري برهم صالح، ائتلاف گوران (تغيير) و جماعت اسلامي و الجيل الجديد (در کرکوک) در عرصه انتخاباتي حضور داشتند.
نتايج انتخابات و چرايي آن
بنا بر اعلام کميسارياي انتخابات پارلماني عراق ائتلاف سائرون (جريان صدر) با بيش از يک ميليون و 138 هزار راي در رتبه اول و ائتلاف الفتح (هادي العامري) با بيش از967  هزار راي در رتبه دوم قرار دارد. ائتلاف النصر (حيدر العبادي) با بيش از 721 هزار، دولت القانون (نوري المالکي) با بيش از 593 هزار، جريان حکمت ملي (سيد عمار حکيم) با 439 هزار، ائتلاف الوطنيه (اياد علاوي) با بيش از 410 هزار و پس از آن نيز ائتلاف القرار العراقي (اسامه النجيفي) در جايگاه هاي دوم تا هفتم قرار دارند.
در کردستان عراق، ليست حزب دموکرات کردستان عراق به رهبري مسعود بارزاني در اربيل در صدر قرار گرفت و بعد از آن اتحاديه ميهني و الجيل الجديد به ترتيب بيشترين آرا را به دست آوردند. در سليمانيه ليست اتحاديه ميهني کردستان عراق وابسته به خانواده طالباني بيشترين آرا را به دست آورده است و بعد از آن جنبش گوران و الجيل الجديد به ترتيب دوم و سوم هستند. 

بخش ديپلماتيک
 در حالي که جمهوري اسلامي ايران و تروئيکاي اروپايي مذاکرات فشرده اي را در خصوص برجام و نحوه ارائه تضمينهاي محکم از سوي اروپاي واحد براي ادامه توافق هسته اي برگزار کرده اند، امانوئل ماکرون رئيس جمهور فرانسه بار ديگر موضوع نخ نماي "تغيير برجام" را مطرح کرده است. اتخاذ اين 
موضع گيري، آن هم در بحبوحه مذاکرات ايران و تروئيکاي اروپايي نشان از بازي هدفمند و حساب شده‌اي دارد که ماکرون در تقابل با ايران در پيش گرفته است. بدون شک مصدر هدايت اين بازي را نمي توان در داخل اروپا جستجو کرد. يک رمزگشايي ساده از اظهارات اخير رئيس جمهور فرانسه نشان مي دهد که بار ديگر، ميان "دو سوي آتلانتيک" در تقابل با ايران ارتباطاتي برقرار شده است.
ماکرون از توافق گسترده تر سخن مي گويد
امانوئل ماکرون رئيس جمهور فرانسه پس از پايان جلسه روز پنج‌شنبه 27 ارديبهشت ماه با همتايان آلماني و انگليسي خود، سخنان قابل تاملي را در تقابل با جمهوري اسلامي ايران و برجام مطرح کرد .سخناني که از سوي بسياري از رسانه هاي غربي بازتاب پيدا کرد:
«تلاش مي کنيم همه طرف ها به سمت برقراري مذاکراتي براي انعقاد يک توافق گسترده تر حرکت کنند که اين امري اجتناب ناپذير است. اولويت ما در دفاع از برجام تضمين صلح و ثبات در منطقه است. درباره ايران، اروپا از آغاز متحد بوده است. ما تنها يک اراده داشته ايم که شامل برقراري صلح و ثبات در منطقه خاورميانه است. من از اين موضع در مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سپتامبر گذشته دفاع کردم. توافق هسته اي 2015 يک عنصر بسيار مهم براي ايجاد توازن است و به همين دليل ما از آن حمايت مي کنيم. ما به برجام جداي از تصميم آمريکا ادامه مي دهيم. به طور عيني اين کار را از طريق تعهد سياسي مان و تلاش براي ايجاد شرايط مناسب براي باقي ماندن شرکت هايمان در ايران انجام مي دهيم. »
واقعيت امر اين است که حدود 48 ساعت پس از اعلام رسمي خروج ايالات متحده آمريکا از توافق هسته اي، 
مذاکرات پشت پرده اي ميان سران کاخ سفيد و مقامات اروپايي (خصوصا سه کشور آلمان، انگليس و فرانسه) آغاز شده است. "مايک پمپئو" وزير امور خارجه آمريکا در اين خصوص اعلام کرد که کاخ سفيد مشغول رايزني با سران کشورهاي اروپايي بر سر سرنوشت نهايي برجام ( پس از خروج آمريکا) است. ديگر منابع خبري و رسانه‌اي در آمريکا نيز اعلام کرده اند که مذاکرات مقامات آمريکايي و اروپايي طي روزهاي اخير بر سر برجام همچنان ادامه داشته است. شايد به نظر برسد که اصلي ترين دغدغه  اروپاييان در اين مذاکرات، متقاعد ساختن ايالات متحده آمريکا براي اعمال معافيتهاي تحريمي در خصوص شرکتهاي اروپايي مي باشد اما اين تصور اشتباه است.
اظهارات ماکرون به خوبي نشان مي دهد که دغدغه "بسط توافق هسته اي" يا همان "تغيير برجام" در ميان سران اروپايي به شدت پررنگ است. در اين معادله ، بار ديگر "امانوئل ماکرون" نقش پيشگام را ايفا کرده است. نبايد فراموش کرد که ماکرون در تيرماه سال گذشته و براي نخستين بار اعلام کرد که مي توان بر سر موضوعاتي مانند تحديد و کنترل توان موشکي ايران و ادامه محدوديتهاي هسته اي کشورمان (پس از سال 2025 ميلادي) مذاکراتي را با ايران صورت داد. ماکرون به ترامپ و نتانياهو قول داد تا با گنجاندن همه شروط و درخواستهاي پيشنهادي ترامپ در برجام، توافق هسته اي را به توافقي تبديل کند که به صورت مطلق، مطلوب واشنگتن و تل آويو مي باشد. بايد اقرار کرد که ماکرون نهايت تلاش خود را در اين خصوص صورت داد. او حتي آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان را نيز وادار ساخت تا در اين مسير با پاريس و لندن همراهي کند. اما نتيجه بازي ماکرون در زمين ترامپ، چيزي نبود که رئيس جمهور جوان و بي تجربه فرانسه انتظار آن را داشت.
انتقاد برجامي لوپن از ماکرون چه بود؟
انتقادات مارين لوپن، رهبر جبهه ملي فرانسه در خصوص رويکرد برجامي امانوئل ماکرون، بسيار قابل تامل است. لوپن به درستي ماکرون را نسبت به تشديد توهمات ترامپ در خصوص برجام متهم ساخته است. رهبر جبهه ملي فرانسه در اين خصوص مي گويد:
«من نه تنها موضع ترامپ بلکه عملکرد دستگاه ديپلماسي فرانسه را که مي‌خواست نو‌ محافظه‌‌کارانه‌تر از جان بولتون عمل کند و بدون هيچ طرح جايگزيني، تحت قيموميت آمريکا قرارگرفت، محکوم مي‌کنم. اين ديپلماسي شهروندان ما را به خطر مي اندازد و به خروج اقتصاد ما از بازاري پرسود منجر مي شود. ماکرون در اين باره مسئول است. او در خصوص ظرفيت خود براي تغيير عقيده ترامپ در اين پرونده دچار توهم شده و به عربستان درباره سياست خود در قبال ايران تضمين داده بود، بدون اينکه به توافق اصولي برسد. وي در نهايت از رفتن به تهران براي دفاع از منافع ملي و گوش دادن به مواضع دولت ايران خودداري کرد و تنها محور آمريکا-اسرائيل-سعودي را در اولويت قرار داد.»
اظهارات لوپن نشان مي دهد که ماکرون تا چه اندازه در تشديد توهمات ترامپ مبني بر تغيير برجام 
(با استناد به موارد چهار گانه موشکي، منطقه اي، بازرسي هاي نظامي  و تغيير بند غروب آفتاب) مقصر بوده است. با اين حال، ماکرون در نهايت متوجه شد که رئيس جمهور آمريکا از قبل تصميم خود را براي خروج از برجام اتخاذ کرده و رايزني هاي آشکار و نهان ترامپ با وي ، صرفا در راستاي "پروژه فريب اروپا" و 
"مشغول‌سازي آن" از سوي آمريکا صورت گرفت.
خطايي که دوباره تکرار شده است
هم اکنون رئيس جمهور فرانسه بار ديگر تحت تاثير "ترامپ"، مايک پمپئو" و " جان بولتون" قرار گرفته و به نيابت از مقامات آمريکايي (که ديگر در برجام حضور ندارند)، در صدد است دغدغه تغيير برجام و اعمال محدوديتهاي گسترده تر عليه کشورمان را زنده نگاه دارد. گويا ماکرون از سرنوشت بازي يکساله خود در زمين کاخ سفيد درس نگرفته است.
اين مواضع نشان مي دهد که مقامات کاخ سفيد و وزارت خارجه آمريکا، کماکان  روي امانوئل ماکرون در راستاي پيشبرد اهداف تقابلي خود با ايران حساب باز کرده اند. رئيس جمهور فرانسه نيز همچنان با چشماني بسته به بازي در زمين سران کاخ سفيد ادامه مي دهد. گويا اين بار نيز ترامپ و پمپئو وعده‌هاي خاصي  را به رئيس جمهور فرانسه داده اند که اتفاقا قرار نيست هيچ يک از آنها عملي شود. يکي از اين وعده ها، معامله بر سر "اعمال تعرفه هاي فولاد و آلومينيوم" مي باشد.بدون شک، اين بار نيز ماکرون هزينه سختي بابت بازي در زمين ايالات متحده پرداخت خواهد کرد. هزينه هايي که حتي نسبت به هزينه اي که کاخ اليزه در بازي اخير يکساله خود در زمين ترامپ پرداخت، بيشتر و شديد تر خواهد بود.

حسين ياري
 جمهوري اسلامي ايران صراحتا از کشورهاي اروپايي خواسته است تا تضمينهاي لازم را در خصوص "بي اثر کردن تحريمهاي ثانويه آمريکا" و متعاقبا "استمرار برجام" ارائه دهند. تضمينهايي که عملا هنوز از سوي طرف اروپايي ارائه نشده است. شواهد و مستندات موجود نشان مي دهد که کشورهاي اروپايي نه تنها تضميني در خصوص اجرايي شدن توافق هسته اي به کشورمان نمي‌دهند، بلکه در صدد اضافه کردن بندهايي جنجالي به برجام هستند! به عبارت بهتر، تروئيکاي اروپايي در صدد "تغيير برجام" مي باشند.  گزارش يک روزنامه آلماني حاکي است ديپلمات‌هاي اروپايي، چين و روسيه براي نجات توافق هسته‌اي برجام در حال رايزني بر سر طرحي جديد با هدف پيشنهاد کمک‌هاي مالي به ايران در ازاي محدود کردن برنامه موشکي و فعاليت‌هاي منطقه‌اي تهران  هستند. 
روزنامه «ولت ام سونتاگ»، چاپ برلين در اين خصوص به نقل  از منابع و  ديپلماتهاي اروپايي( که نخواسته‌اند نامشان فاش شود ) نوشته است : "رسيدن به توافقي جديد که در حين حفظ مفاد هسته‌اي [مندرج در برجام] فعاليت‌هاي ايران در زمينه موشک‌هاي بالستيک را محدود کند مي‌تواند ترامپ را براي رفع تحريم‌ها عليه ايران متقاعد کندلازم است ما از نام "توافق هسته‌اي وين" فاصله بگيريم و چند بند اضافي به آن اضافه کنيم. فقط اين کار رئيس‌جمهور ترامپ را مجاب خواهد کرد دوباره با برداشتن تحريم‌ها موافقت کند!" 
اين استدلال مضحکانه در حالي صورت مي گيرد که تروئيکاي اروپايي با همه پيشنهادات 4 گانه  ترامپ در خصوص اصلاح و تغيير برجام موافقت کرده بودند. حتي آنها موافقت خود را با انعقاد توافقي ثانويه با ايران که کشورمان را در حوزه هاي موشکي و منطقه اي و ....محدود کند اعلام کرده بودند. با اين حال، رئيس جمهور ايالات متحده آمريکا در نهايت از توافق هسته اي با ايران خارج شد! حال مقامات اروپايي مشغول 
"خط گيري دوباره" از مايک پمپئو وزير امور خارجه آمريکا بر سر "تغيير برجام" هستند!اظهارات اخير مقامات آلماني و فرانسوي در همين راستا قابل توجيه است . امانوئل ماکرون رئيس جمهور فرانسه در اين خصوص عنوان کرده است :
" تلاش مي کنيم همه طرف ها به سمت برقراري مذاکراتي براي انعقاد يک توافق گسترده تر حرکت کنند که اين امري اجتناب ناپذير است!اولويت ما در دفاع از برجام تضمين صلح و ثبات در منطقه است. درباره ايران اروپا از آغاز متحد بوده است. ما تنها يک اراده داشته ايم که شامل برقراري صلح و ثبات در منطقه خاورميانه است. من از اين موضع در مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سپتامبر گذشته دفاع کردم. توافق هسته اي 2015 يک عنصر بسيار مهم براي ايجاد توازن است و به همين دليل ما از آن حمايت مي کنيم."
آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان نيز خواستار مذاکره مجدد بر سر برجام ( با هدف تغيير توافق هسته اي ) شده و مدعي شده است که توافق هسته اي، توافقي کامل نبوده  و نياز به تکميل دارد! لازم به ذکر است که کشورهاي اروپايي در صدد اعمال و جلب رضايت دوباره ايالات متحده آمريکا بر سر بازگشت به توافق هسته اي با ايران هستند. از اين رو آنها در صددند با تغيير برجام، زمينه را براي تحقق اين مسئله آماده کنند. در اين ميان،نه تنها خبري از ارائه تضمينهاي قطعي به کشورمان وجود ندارد، بلکه شاهد عقب نشيني بيشتر اتحاديه اروپا در مقابل ايالات متحده آمريکا هستيم!بديهي است که در چنين شرايطي بايد بيش از پيش مراقب بازي وقيحانه تروئيکاي اروپايي در قبال برجام بود.